حالا فقط کافیه تو بخش نظرات که کاملا خصوصی هست شما واسم پیام بذارید یا از طریق ایمیل زیر تا با هم ارتباط برقرار کنیم و بتونیم هرچی زودتر کار رو شروع کنیم حالا
هماهنگی آزمایشگاه و اسپانسر مالی با من همکاری فکری و عملی با شما
منتظرم
آدرس ایمیل من هم dinmahdi@yahoo.com
آمدم جانم به قربانت
همین حالا
من هستم با سلامی بر شما و یاران همیشگی پی بمانیم و می مانیم
منتظرم تا بیایید
سلام یه مژده بدم و شاید بتونم امیدوارتون کنم آره تصمیم دارم یه کار جدید انجام بدم از این به بعد در وبلاگم کلمات قصار رو خواهید دید و بخشی اصلی کارم می شه و امید وارم مورد علاقه شما دوستان باشه
راستی انتخابات فردا ۲۴ اسفند فراموش نشه من و تو همه با هم پای صندوق های رای
ممنون و منتظر باشید تا آینده ای نزدیک بای
سلام دوستای خوبم
امتحانات پایان ترم شروع شد و منو تو باید خیلی حواسمون رو جمع کنیم چون اگه دیر بجنبیم موقعیتمون رو توی دانشگاه و کلاس از دست می دیم . دانشجوی ممتاز شدن سخت نیست اما قبول کن که دانشجوی ممتاز موندن سخت تره . آره همیشه همینجوری بوده و هست .
متنی که خوندید یه درد دل تازه بود چون من امسال فقط قصد داشتم موقعیت خودم رو توی دانشگاه تثبیت کنم و شاید هم وموفق بودم البته قبول کنید که اینکار خیلی سخته چون همه می خوان که تو نباشی . البته قبئل دارم شاید یکم تند رفتم اما واقعیت همینه . دوستای گلم یادتون باشه همیشه کسی موفقه که بخواد موفق باشه پس بیاین تا پایان امتحانات خیلی مواظب باشیم و تلاش کنیم که موفق بشیم
پس بازم مثل همیشه
بای تا های
کنکور 86 هم با تمام تفاوت هاش به تاریخ پیوست و خیلی ها همچون خیلی ها شاد و دیگران را ...
آره طی اموز و فردا نتایج اعلام می شه و شاید من و شما شاد باشیم و بتونیم به 12 سال تحصیلمون بنازیم . من که به شخصه هر چند دلهره دارم اما سعی می کنم منطقی برخورد کنم . دیگه باید قبول کنیم که نتایج ما به استثنای درصد هامون بقیه نسبی و وابسته به عملکرد بقیه است . دوست من ( خودم ) بهتره قبول کنیم که کنکور هم دری بود برای ورود به شهر موفقیت اما این تنها در نیست ، باید به خودمان بقبولانیم که دروازه های دیگه هم برای زندگی کردن ( نه زنده بودن صرف ) هست ، البته امیدوارم این یک توجیه به شمار نیاد اما به راستی من به شخصه از عملکردم راضی ام هر چند کنکور را با فقط 40 درصد آمادگی ام داده ام . آری این است دلیل دلهره ام .
ببخشید یکم این پست شخصی شد نیاز داشتم یکم خودم تخلیه کنم شاید نیاز به حرف زدن داشتم .
پس به امید دعای خیر تک تک شما عزیزانم تا آینده سبز
درود و دو صد بدرود
مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
سلامی به درازای زندگی پاک در پناه آرامش ابدی
آری آمدم تا دوباره بگویم
بارها گفته ام و بار دگر می گویم
که من دل شده این ره نه بخود می پویم
آره عزیزانم ، دوستان با صفا و مهربان و هر چی بگم بازم کمه
اومدم هر چند دیر اما آمدم تا باشم به امید آن خدایی که دوباره جانی به وجودم داد تا بگویم و بنویسم .
خودمونی بگم
خیلی خوب می دونم که دیگه کمن اون عزیزانی که می یومدن تا حرف های خودمونی بشنون ، می دونم دیگه نیستن اون عزیزانی که هر روز وبلاگمو می خوندن . می دونم سخته ولی باید بتونم بازم همون مهدی بشم که خیلی ها منتظر نوشتنش بودن . یه چیزی نزدیک به 3 سال از آغاز کارم می گذره ، گاه و بی گاه نوشتم اما یه سالی ننوشتم . از امروز ( درواقع امشب ) شروع می کنم به نوشتن واین سلامی برای پایان تمام وداع ها خواهد بود . منی که تا 4 روز دیگه معلوم می شه چند مرده حلاجم ( نتایج کنکور ) حالا ببینید . آمدنم زود است یا ...راستی دو بیت بالا مال من نبود ( خوب تابلوئه ) اون ابیات مال حافظه . خیلی بدردم می خوره چون وصف حال منه . آره عهدی بستم که تا توان دارم چیزایی بگم که به درد یه سری افراد مثل خودم بخوره . با سن کمم تجربه هایی کسب کردم که امیدوارم هیج کس اونارو تجربه نکنه . حال و هوایی داشتم که امیدوارم نصیبتون بشه . و بازم می گم که این نوشتن ها از جایی درون قلبم می آید و دست خودم نیست .
پس تا اولین پست من بعد از یه خواب زمستانی
بای تا های
سلام بر دوستان خوبم
سلام و تبریک عید بزرگ قربان و پیشاپیش عید غدیر و هم چنین تبریک سال نو میلادی به هموطنان مسیحی
امروز اولین روز سال جدید میلادیه و من امروز می خواهم آغازی بر پایان وبلاگم داشته باشم . آغازی برای اتمام نوشتن و زمانی برای مطالعه .
من همیشه گفتم که خودمانی حرف بزنید و ساده صحبت کردن را تمرین کنید اما امروز نمی دانم کمی دلم گرفته ، کمی احساس ( چیزی که از ابتدا دنبالش بودم ) در وجودم سنگینی می کند . در حای که دستانم رمقی برای نوشتن ندارند ، در حالی که .... بگذریم من امروز کار وبلاگ را شاید برای مدت یکسال و شاید برای همیشه به تاریخ می فرستم اما بنا به قول هایی که داده بودم بازم مخلص تمام بچه های گل ایرونی هستم و مشکلات رو از هر جهتی که بتونم سعی می کنم حل کنم . اگه یادتون باشه اولین پست من با عنوان آغازی بی پایان بود و امروز می نویسم آغازی بر پایان
اما آخرین یادگاری من :
احساس ، امید زندگی ، امید راه زندگی و راه شیوه زندگی است پس با احساس زندگی کنید تا جان بگیرد جانتان
و تا آینه ای نامعلوم
درود و دوصد بدرود